Шпіль (галанд. Spil, ням. Shille), у архітэктуры вертыкальнае востраканечнае завяршэнне будынка ў выглядзе выцягнутага конуса ці піраміды. У беларускім дойлідстве выкарыстанне Ш. пачынаецца з 16 ст.
