напярэймы, прысл. Размоўн. У знач. прыназ. - з Д. Спалучэнне з напярэймы выражае прасторавыя адносіны: ужываецца для ўказання на асобу або прадмет, якім імкнуцца зайсці наперад, каб пераняць іх. Заспяшаўся напярэймы авечцы. □ Ад лесу ўлева напярэймы ўцекачу выбег польскі салдат (Я.Колас). Крыкнуў Мірон, забягаючы напярэймы вайскоўцу (М.Лынькоў). Удалечы быў відзён яшчэ адзін трактар, і я пайшоў напярэймы яму (Я.Васілёнак).
