Белы Міхась (02.05.1931, в. Мікалаеўшчына Стаўбцоўскага пав. Наваградзкага ваяводзтва (цяпер Стабцоўскі р-н Менскай вобл.) - 18.08.1970, Стоўбцы), выступаў супраць палітыкі русіфікацыі Беларусі; вязень ГУЛАГу. Пляменьнік Якуба Коласа.

Да 1953 вучыўся ў школе Мікалаеўшчыны, а пасьля ў тым жа годзе паступіў у Інстытут народнай гаспадаркі ў Менску на гандлёва-эканамічны факультет (спэцыяльнасьць - бугальтар). Зьняволеньне не дало Б. магчымасьці скончыць апошні, чацьвёрты, курс і атрымаць дыплём.

У 1957 дапамог свайму брату Лявону Беламу распаўсюджваць улёткі ў абарону беларускай мовы (зьмест улёткі складаў верш Лявона Белага «Усе народы прагнуць сваёй волі, ўлады, песьні...»). Б. разьвесіў улёткі на сваім факультэце, а таксама на плоце ля Мэдычнага інстытуту.

Падчас аднаго са спатканьняў братоў у рэстарацыі, дзе яны знаходзіліся, завязалася бойка. У выніку Лявон і Міхась Белыя трапілі ў пастарунак. Пры іх быў знойдзены пачак улётак - справа пачала разгортвацца. На закрытым судовым працэсе браты Белыя былі прызнаныя віноўнымі паводле арт. 67 (антысавецкая агітацыя і прапаганда). Б. атрымаў тэрмін у 7 гадоў зьняволеньня, ягоны брат - 10 гадоў.

Этапам Б. быў накіраваны ў лягер Явас на станцыі Поцьма Мардоўскай АССР. Пасьля тэрмін быў скарочаны на 4 гады. Б. быў вызвалены ў 1961 і вярнуўся на Радзіму. Скончыў навучаньне і атрымаў дыплём. Працаваў бугальтарам у Новым Сьвержані і Стоўбцах.

Кр.: 1. АМН, F-3.

Ірына Кашталян

Паведаміць пра недакладнасьць