Кабукі (ад японск. «майстэрства музыкі і танца»), від японскага тэатральнага мастацтва. Узнік у 16 ст. на аснове народнага тэатра і народнага танца. Для гэтага віда тэатра ўласцівы наступныя адметныя рысы: складаныя дэкарацыі (уключаючы сюды спецыяльны памост, які злучае сцэну з глядацкім залам); насычанасць тэатральных прадстаўленняў дынамічным дзеяннем і эфектнымі сцэнамі; арганічнае спалучэнне музыкі, танца, драмы, пантамімы. Спачатку ў тэатральных трупах пераважалі жанчыны; потым, з 1629 яны найчасцей складаліся з хлопчыкаў-падлеткаў, а з 1652 - выключна з мужчын, якія выконвалі і жаночыя ролі (у адпаведным адзенні). Ігра акцёраў будавалася на аснове перааймання рэчаіснасці і перадачы ўнутранага свету чалавека; сярод асноўных акцёрскіх амплуа - герой, нягоднік, дзяўчына, хлопец і інш. Галоўныя жанры тэатра К. - пачуццёвая меладрама і бытавая драма. У сучасных пастаноўках К. захоўваюцца кананічныя позы, грым, дэкарацыі, і іншыя элементы. Існавала пераемнасць акцёрскіх дынастый (напрыклад, Іцікава, Аноэ).
