Скончыў 6 клясаў польскае школы, а пад час нямецкай акупацыі - шасьцімесячныя курсы, пасьля якіх у 1942 паступіў у Пастаўскую настаўніцкую сэмінарыю. Адзін з кіраўнікоў СБМ у Паставах. Зь вясны 1944 - сябра БНП, кіраўнік Пастаўскае філіі партыі. Летам 1944 застаўся ў Беларусі для падпольнай працы. Быў прызваны ў Чырвоную Армію. У лістападзе 1944 дэзэрціраваў, хаваўся ў родных мясьцінах.
Вясной 1945 пайшоў у лес, арганізаваў партызанскі аддзел, які налічваў некалькі дзясяткаў чалавек. У жніўні 1945 здаўся савецкім уладам, быў амніставаны. Жыў пад наглядам у роднай вёсцы. Арыштаваны 5 сьнежня 1945, утрымліваўся ў Вялейскай турме. Быў асуджаны паводле арт. 63-I КК БССР да 10 гадоў пазбаўленьня волі з паражэньнем у правох на 5 гадоў. Працаваў на капальнях золата ў Якуціі, пасьля - у тайшэцкім «Азерлагу». У Беларусь вярнуўся напрыканцы 1954. Жыве ў в. Малыя Апашкі.
22 траўня 1992 прэзыдыюм Віцебскага абласнога суду пастанавіў прысуд ваеннага трыбуналу войскаў МВД Маладэчанскай вобл. ад 8 траўня 1946 і вызначэньне ваеннага трыбуналу Беларускай Вайсковай Акругі ад 7 жніўня 1956 «у адносінах Сікоры пакінуць бязь зьменаў».
Кр.: 1. Успаміны Віктара Сікоры (архіў аўтара).
Бібл.: 2. Невяроўскі А. Юнацтва - у ахвяру // Наша слова. 1996, № 39 (303), 26 верасьня; 3. Ёрш С. «У лесе я сустрэў шмат такіх, як я»: Інтэрвію з камандзірам беларускіх партызанаў // Наша Ніва. 1998, № 3 (100), 9 лютага
Сяргей Ёрш
