Абветраць.
1. Стаць смуглым, шурпатым, агрубелым ад ветру (пра твар, рукі і г.д.); абветрыцца.
Твар у Сашы абветраў, загарэў. І.Шуцько.
2. Падсохнуць на ветры (звычайна пра глебу). Даўно ўжо абветралі дарогі, пашарэла ралля і добра ўрунела жыта. К.Чорны.
Абветрыць. безас. Зрабіць цёмным, шурпатым, агрубелым (пра твар, рукі і г.д.).
Яго [твар] нібы абветрыла ранняй вясной на адкрытай машыне. І.Пташнікаў.
