Матэматычная энцыклапедыя

Багалюбаў Нікалай Нікалаевіч (Боголюбов Николай Николаевич; 21.08.1909-13.02.1992), расейскі матэматык і фізік-тэарэтык, акад. АН СССР (1953). Асноўныя працы па набліжаных метадах матэматычнага аналізу, матэматычнай фізіцы, асімптатычных метадах нелінейнай механікі, тэорыі дынамічных сістэм, статыстычнай фізіцы, квантавай тэорыі поля і дастасаванняў у матэматыцы. Распрацаваў прамыя метады варыяцыйнага злічэння (1930), метад усераднення ў нелінейнай механіцы (1932), метад інтэгральных мнагастайнасцяў (1945), метад ланцужкоў функцый размеркавання для тэорыі нераўнаважных працэсаў (1946), даў матэматычнае абгрунтаванне мікраскапічнай тэорыі звышправоднасці (1947), даказаў дысперсійныя судачыненні ў квантавай тэорыі поля (1956); пабудаваў матэматычную тэорыю звышправоднасці (1957); распрацаваў метад паскоранай збежнасці (1964). Б. стварыў навуковыя школы ў нелінейнай механіцы, статыстычнай фізіцы і квантавай тэорыі поля.

Літ.: Н.Н.Боголюбов. Дубна, 1974.

Паведаміць пра недакладнасьць