Данісевіч Стафан (1836-1913), каталіцкі святар заходняга абраду, біскуп, капітулярны прэлат, апостальскі пранатарыус, афіцыял Кансісторыі, тытулярны біскуп клаўдыяпалітанскі, магістр тэалогіі, рэлігійны і культурна-асветны дзеяч, педагог і мецэнат, спрыяў выданню першых рэлігійных кніг на беларускай мове.

Нарадзіўся ў 1836 г. ў Чэрыкаўскай парафіі на Магілеўшчыне. Паходзіў з сям'і вольнаадпушчаных сялян. Атрымаў хатнюю адукацыю. Па выніках уступных экзаменаў 23.08.1856 залічаны на 1-ы курс Менска-Магілеўскай духоўнай рымска-каталіцкай семінарыі, дзе вывучаў Святое Пісанне, дагматычную і маральную тэалогію, гісторыю царквы, кананічнае права. Пасля заканчэння трох курсаў семінарыі 02.09.1859 як адзін з лепшых вучняў пераведзены на казённы кошт у Пецярбургскую духоўную акадэмію. Поўны курс навучання ў акадэміі закончыў 23.06.1863 з навуковай ступенню магістра тэалогіі. Пасвячоны ў святары 16.04.1863 магілеўскім суфраганам біскупам Іосіфам Станеўскім. Душпастырскую працу распачаў у ліпені гэтага ж года на пасадзе законавучыцеля Дваранскай навучальні ў Воршы. У кастрычніку 1863 г. пераведзены на такую ж пасаду ў Магілеўскую губ. Выкладаў рэлігію ў 3-класнай павятовай навучальні і класічнай гімназіі. Адначасова выступаў з казаннямі ў Магілеўскім архікафедральным касцёле. З 20.07.1866 - куратар мясцовага рымска-каталіцкага касцёла ў Смаленску і выкладчык Закону Божага ў мясцовай губернскай гімназіі. Пасля сямі гадоў службы прызначаны на пасады пробашча Магілеўскага архікафедральнага касцёла і дэкана Магілева (30.07.1873). Са снежня 1876 г. - зноў на пасадзе куратара Смаленскага касцёла. Быў узнагароджаны ордэнам св. Станіслава III ступені. У 1891 г. заняў пасаду кіраўніка Клімавіцка-Мсціслаўскага дэканата і ўзначаліў Магілеўскую архідыяцэзію. Узведзены ў сан каноніка-сеньёра Магілеўскай архікафедральнай капітулы (07.02.1895). У верасні гэтага ж года прызначаны засядацелем Магілеўскай духоўнай рымска-каталіцкай кансісторыі. З 1901 г. - прэлат-схаласт і афіцыял Магілеўскай архікафедральнай капітулы. Вызначаўся шырокай дабрачыннасцю і мецэнацтвам. Праследаваўся царскімі ўладамі. У 1911 г. пазбаўлены тытулаў капітулярнага прэлата і афіцыяла кансісторыі, а таксама грашовых узнагарод. Пасля году апалы памілаваны. Пачынальнік беларускага хрысціянскага і рэлігійна-выдавецкага руху. Адзін з першых каталіцкіх душпастыраў, які прамовіў да беларусаў-католікаў на іх роднай мове. Выдаў лемантар з кароткім катэхізісам на беларускай мове. Цэнзар і выдавец першых беларускамоўных падручнікаў па рэлігіі. Аказваў матэрыяльную падтрымку выдаўцам каталіцкай газеты «Belarus». Памёр 03.12.1913 у Смаленску.

Літ.: РГИА, ф. 821, воп. 126, спр. 963; ф. 820, воп. 3, спр. 224; ЦНБ, ф. 5, воп. 1, спр. 1; Directorium... Mohiloviensi; Stankievič A., 1939; ЭГБ, III.

Паведаміць пра недакладнасьць