Нарадзіўся 26.03.1875 у Санкт-Пецярбургу. Паходзіў з сялянскай сям'і беларусаў-католікаў, якія прыехалі ў сталіцу Расейскай імперыі з Дрысенскага павета Віцебскай губ. Бацькі - Пётар і Зоф'я (з дому Бейняровічаў) Лапошкі. Скончыў Сестржанцэвіцкую павятовую навучальню. Вытрымаў экзамен на званне аптэкарскага вучня пры 6-й класічнай гімназіі ў Пецярбургу. Пазней там жа пры Ваенна-медыцынскай акадэміі здаў экзамены на званне памочніка аптэкара. З 1903 г. - клерык Магілеўскай духоўнай каталіцкай семінарыі ў Пецярбургу. Пасвячоны ў святары 31.05.1907 (паводле іншых крыніц - 12.06.1907). Душпастырскую дзейнасць распачаў на пасадзе капелана ў мясцовасці Колпіна. Адначасова служыў эканомам у Магілеўскай духоўнай каталіцкай семінарыі (з 27.06.1907). Пазней на той жа пасадзе капелана выконваў святарскія абавязкі ў Пецяргофе. Выкладаў Закон Божы ў рэальнай навучальні імя Аляксандра III і ў жаночых гімназіях. З 1912 г. - філіяліст у парафіях Лунін, Осава, Лунінец. З беларускім нацыянальна-рэлігійным рухам звязаны з часоў вучобы ў Пецярбургу. Удзельнічаў у працы 1-га з'езда беларускіх каталіцкіх святароў (Менск, 24-25.05.1917). Сябра саюза ксяндзоў-беларусаў. У душпастырскай дзейнасці пашыраў казанні на беларускай мове. Выступаў за беларусізацыю рэлігійнага жыцця ў каталіцкіх парафіях у Беларусі. З 2-й паловы 1920-х гадоў служыў у Пінскай дыяцэзіі. Выконваў абавязкі пробашча ў парафіі Марочна. У 1939-1955 гг. служыў пры парафіі Ўзвышэння Святога Крыжа ў Лодзі (Польшча).
Літ.: РГИА, ф. 826, воп. 1, спр. 1845; Directorium... Mohiloviensi; Elenchus... Pinscensis; Усходняя Беларусь; Spis duchowieństwa, 1936.
