Ляшчэвіч Антон (1890-1943), каталіцкі святар заходняга абраду, місіянер, манах-марыянін, удзельнік беларускага хрысціянскага руху 20 ст., душпастыр.

Нарадзіўся 17.09.1890 у в. Абрамаўшчына Свянцянскага павета Віленскай губ. Паходзіў з сялянскай сям'і беларусаў-католікаў: бацькі - Ян і Караліна (з дому Садоўскіх) Ляшчэвічы. Вучыўся ў прыватнай гімназіі пры рымска-каталіцкім касцёле св. Кацярыны ў Пецярбургу (верасень 1902 - жнівень 1908). Там жа скончыў Магілеўскую духоўную каталіцкую семінарыю (1914). У гэтым жа годзе пасвячоны ў святары. Да выканання святарскіх абавязкаў прыступіў 17.06.1915 у якасці вікарыя рымска-каталіцкага касцёла ў Іркуцку. 02.08.1917 пераведзены на пасаду вікарыя ў Харбінскі касцёл з месцам жыхарства пры капліцы на станцыі Маньчжурыя Кітайска-Усходняй чыгункі. У 1930-я гады працаваў ва Ўсходняй місіі ў Іркуцку, Чыце, Харбіне (Маньчжурыя). Пад уплывам апостальскага адміністратара місіі Ф.Абрантовіча пасля вяртання ў Эўропу ўступіў у ордэн айцоў марыянаў. Прыняў манаства 13.06.1939 у мясцовасці Скужэц каля г. Седльцы (Польшча). Са жніўня 1939 г. і ў час Другой сусветнай вайны вёў душпастырскую дзейнасць у Беларусі. 17.02.1943 у в. Росіца на Віцебшчыне спалены разам з мясцовымі вернікамі (католікамі і праваслаўнымі) пад час нямецкай карнай аперацыі.

Літ.: РГИА, ф. 826, воп. 1, спр. 2135; Directorium... Mohiloviensi; Божым шляхам (Лондан). 1971. № 5; ЭГБ, IV.

Паведаміць пра недакладнасьць