Пякарскі Павал (1889-1954), каталіцкі святар заходняга абраду, магістр тэалогіі, рэлігійны і культурны дзеяч, удзельнік беларускага хрысціянскага руху 20 ст., душпастыр.

Нарадзіўся 15.03.1889 у Віленскай губ. Паходзіў з беларускай каталіцкай сям'і Антона Пякарскага. Скончыў Віленскую духоўную каталіцкую семінарыю (1911). Вучыўся ў Мітрапалітальнай духоўнай каталіцкай акадэміі ў Пецярбургу (1911-1915), дзе клерыкамі-беларусамі быў абраны старшынёй беларускага культурна-асветнага гуртка. Пасвячоны ў святары ў 1914 г. З 1915 г. - на пасадзе вікарыя ў Беластоку, выкладаў Закон Божы ў мясцовых навучальных установах. На правах ганаровага госця ўдзельнічаў у пасяджэннях школьнай камісіі польскага епіскапата (02-03.03.1919). У 1925 г. прызначаны кіраўніком Ашмянскага дэканата і пробашчам у парафіі Жупраны. У 1932 г. абраны ў сінадальную Кансультатыўную раду святароў пры Віленскай мітрапалітальнай курыі. Выконваў святарскія абавязкі ў Віленскай архідыяцэзіі. Памёр 02.05.1954 у Вільні. Пахаваны на могілках Роса.

Літ.: LVIA, ф. 694, воп. 1, спр. 2530; ф. 694, воп. 3. спр. 10; ф. 604, воп. 5, спр. 7332; ЦГИА, ф. 46, воп. 1, спр. 1359; Directorium... Mohiloviensi; Catalogus... Vilnensis; Stankievič A., 1939; Spis kościołów, 1973; 1979.

Паведаміць пра недакладнасьць