Францук Янка (1891 - пасля 1968), каталіцкі святар заходняга абраду, удзельнік беларускага хрысціянскага руху 20 ст., душпастыр і педагог.

Нарадзіўся 01.06.1891 у мясцовасці Ліпнішкі Ашмянскага павета Віленскай губ. Паходзіў з беларускай сялянскай сям'і: бацькі - Станіслаў і Анеля (з дому Гурневічаў) Францукі. Скончыў прыватную мужчынскую гімназію пры рымска-каталіцкім касцёле св. Кацярыны ў Пецярбургу (1908). У кастрычніку гэтага ж года паступіў на 1-ы курс Магілеўскай духоўнай каталіцкай семінарыі ў Пецярбургу. Пасля яе заканчэння як лепшы з выпуснікоў вучыўся далей за казённы кошт у Мітрапалітальнай духоўнай каталіцкай акадэміі. У час вучобы ўваходзіў у культурна-асветны гурток беларусаў-клерыкаў. Душпастырскую дзейнасць распачаў на пасадзе вікарыя Магілеўскага касцёла Ўспення Дзевы Марыі. Працаваў выкладчыкам Закону Божага ў сярэдніх школах Віцебска. З беларускім нацыянальна-рэлігійным рухам звязаны з часоў вучобы ў Пецярбургу. Праследаваўся бальшавіцкімі ўладамі. 27.06.1920 арыштаваны органамі савецкай бяспекі. 25 лістапада таго ж года прыгавораны да 3 гадоў канцэнтрацыйных лагераў. У пачатку 1930-х гадоў вызвалены і высланы з СССР. З сярэдзіны 1930-х гадоў выконваў святарскія абавязкі ў Варшаўскай дыяцэзіі. Спачатку працаваў законавучыцелем, а ў 1940-я гады - адміністратарам мітрапалітальнай духоўнай семінарыі ў Варшаве. Памёр пасля 1968 г.

Літ.: ЦГИА, ф. 46, воп. 1, спр. 1469, 1470; ф. 46, воп. 4, спр. 250; РГИА, ф. 826, воп. 1, спр. 2221, 2247; Directorium... Mohiloviensi; Stankievič A., 1939; Dzwonkowski R., 1998.

Паведаміць пра недакладнасьць