Блакітніца мелеагр (Polyommatus daphnis Den. et Schiff., 1775)
Атрад Лускакрылыя (Lepidoptera), сямейства Блакітніцы (Lycaenidae)

Статус. III катэгорыя. Рэдкі від. Занесены ў Чырвоную кнігу СССР [1].
Значэнне ў захаванні генафонду. Паўднёвы від, які знаходзіцца ў Беларусі на паўночнай мяжы арэала. Прадстаўнік шматлікага роду.
Кароткае апісанне. Размах крылаў 31-35 мм. Самец зверху атласна-блакітны. Самка бурая з цёмнай палосай па краю крыла, іншы раз з блакітным апыленнем. Спод крылаў буравата-шэры, у самцоў амаль белы з 2 радамі цёмна-шэрых плям уздоўж краю і чорнымі плямамі ў пярэдняй частцы крылаў. Ад іншых роднасных відаў адрозніваецца зубчастым выступам каля ўнутранага вугла задняга крыла. У самкі такіх выступаў некалькі і яны больш выразныя.
Пашырэнне. Паўднёвая Эўропа, Малая Азія [1-3]. У Беларусі адзначана на Палессі, дзе праходзіць паўночная мяжа арэала [4, 5].
Месцы пражывання. Пусткі, сухія схілы, берагі рэчак, невялікія лугі, узлескі, абочыны дарог і чыгуначныя насыпы. Трапляецца пераважна ў месцах, асвоеных чалавекам.
Колькасць і тэндэнцыі яе змянення. Дакладных змяненняў колькасці не ўстаноўлена. Знаходзячыся на мяжы арэала, від можа займаць новыя тэрыторыі на поўнач ад яе, а потым у сувязі з пахаладаннем зноў адыходзіць на поўдзень. Для віду спрыяльныя пэўныя формы гаспадарчай дзейнасці - высечкі, пракладванне дарог у лясной мясцовасці [4].
Асноўныя абмежавальныя фактары. Сезонныя тэмпературныя ваганні. Інтэнсіўныя антрапагенныя ўздзеянні.
Асаблівасці біялогіі. За год дае 1 пакаленне. Лёт матылёў у ліпені-жніўні. Вусені развіваюцца на вязелю, чыне, чабары і іншых раслінах. Зімуюць яйкі [1, 2].
Развядзенне. Звестак няма.
Прынятыя меры аховы. Не прымаліся.
Неабходныя меры аховы. Абмежаванне касьбы і выпасу жывёлы ў рэкрэацыйных зонах.

Літ.: 1. Красная книга СССР, 1984; 2. Higgins, Riley, 1978; 3. Коршунов, 1972; 4. Галдзянкоў (асаб. павед.); 5. Мержаеўская, Казлоўскі, 1969.

А.Галдзянкоў

Паведаміць пра недакладнасьць