Гейнэ Генрых (Гайнэ Гайнрых; Heine Heinrich; 1797-1856), нарадзіўся 13.12.1797 года ў г. Дзюсельдорфе на Рэйне. Пасля заканчэння мясцовага ліцэя і камерцыйнай школы ў Франкфурце-на-Майне вывучаў юрыспрудэнцыю, філасофію і літаратуру ва ўніверсітэтах Бона, Гётынгена і Берліна. Лірычныя вершы Гейнэ пачалі з'яўляцца ў друку з 1816 года, першы зборнік яго паэзіі («Вершы Гейнэ») датуецца 1822 годам, але галоўны вынік першага перыяду яго творчасці - зборнік «Кніга песень» (1827). Гэтая кніга, якая трывала ўвайшла ў залаты фонд сусветнай паэзіі, складалася з лірычных вершаў, аб'яднаных у пяць цыклаў: «Маладыя пакуты», «Лірычнае інтэрмецца», «Зноў на радзіме», «З падарожжа на Гарц» і «Паўночнае мора». Літаратурна-эстэтычныя погляды Гейнэ гэтага часу выкладзены жывой і дасціпнай мовай у кнігах «Падарожжа на Гарц» (1826), «Ідэі», «Кніга Лё Гран» (1827), «Падарожныя карціны» (1831). У другой палове 20-х гадоў Гейнэ шмат вандруе па Нямеччыне (Гамбург, Нордэрнэй, Берлін, Патсдам, Мюнхен) і Італіі, а таксама ў 1831 годзе, пад націскам рэакцыйных сіл, незадаволеных вальналюбным пафасам яго твораў, перасяляецца ў Парыж, дзе праводзіць рэшту свайго жыцця. Тут выходзяць яго навукова-публіцыстычныя працы «Французскія рэаліі» (1833), «Да гісторыі рэлігіі і філасофіі ў Нямеччыне» (1834), «Рамантычная школа» (1836). У гэты час асабліва прыкметныя робяцца палітычныя тэндэнцыі ў развіцці паэтычнай творчасці Гейнэ, якія знаходзяць сваё найбольш выразнае ўвасабленне ў вершаваным эпасе «Ата Троль. Сон летняе начы» (1843), «Германія. Зімовая казка» (1843), «Новыя вершы» (1844). З пазіцый сталага чалавека, якому даступныя шмат якія таямніцы чалавечай душы, выступае лірычны герой апошніх двух паэтычных зборнікаў Генрыха Гейнэ - «Раманцэра» (1851) і «Вершы 1853 і 1854 гадоў». Своеасаблівым палітычным запаветам паэта з'явіліся «Лютэцыя. Нататкі пра палітыку, мастацтва і народнае жыццё» (1854). З 1848 года паэт цяжка хварэў і быў прыкаваны да ложка. Яго сэрца перастала біцца 17.02.1856 года.

Шмат паэтычных твораў Генрыха Гейнэ перакладзена на беларускую мову. Сярод перакладчыкаў - Максім Багдановіч, Юлі Таўбін, Алесь Дудар, Юрка Гаўрук, Аркадзь Мардвілка, Сцяпан Ліхадзіеўскі, Аляксей Зарыцкі, Іосіф Сіманоўскі, Язэп Семяжон, Рыгор Барадулін, Фелікс Баторын, Лявон Баршчэўскі, Юры Кісялеўскі і інш.

Крыніца: Хрэстаматыя па літаратуры народаў свету. Менск, 1995.

Паведаміць пра недакладнасьць