Тэраса (франц. terrasse ад лац. terra - зямля),

1. Гарызантальная пляцоўка, уступ на схіле прыроднага ці штучнага паходжання. Служыць для ўзвядзення будынкаў, стварэння паркавых комплексаў.

2. Прыбудова да будынка ў адзін ці некалькі паверхаў. У беларускім садова-паркавым мастацтве Т. вядомы з 17 ст., у дойлідстве - з 18 ст.

Паведаміць пра недакладнасьць