напаказ, прысл. У знач. прыназ. - з Д. Спалучэнне з напаказ выражае мэтавыя адносіны: ужываецца пры назве асобы, калектыву, мэтай паказу якім што-н. робіцца. Храбрыя з гонарам, усім напаказ, насілі на тварах сваіх сінякі (П.Броўка). Ці то, зняўшы апранаху, я ў паўдзённай спёкі час цела грэшнае Манаху выстаўляю напаказ (К.Крапіва).
