наўскасяк, прысл. У знач. прыназ. - з Р. Спалучэнне з наўскасяк выражае прасторавыя адносіны: ужываецца для ўказання на прадмет (што мае прасторавую працягненасць), пад вуглом да якога што-н. размяшчаецца або рухаецца. Лінія лесу ішла наўскасяк дарогі (К.Чорны). Неўзабаве на канапе, на тумбачках з'явіліся вышытыя сурвэткі, наўскасяк стала лягла квяцістая дарожка (У.Шахавец). З каромыслам на плячах наўскасяк вуліцы ішла старая (У.Карпаў). Лінія лесу ішла наўскасяк дарогі і ў адным месцы даходзіла да дарогі (К.Чорны).
