услед, прысл. У знач. прыназ. - з Д. Спалучэнне з услед выражае прасторавыя адносіны: мае значэнне 'ў напрамку каго-, чаго-н., што аддаляецца'. Арцём чамусьці скоса паглядзеў услед дзеўчыне і адвярнуўся спінай (М.Ракітны). Сэрца ў хлопчыка заб'ецца, сам увесь ён задрыжыць, і сама душа, здаецца, услед звону паляціць (Я.Колас).
