Ініцыятарам і адным з арганізатараў акцыі выступіў студэнт Беларускай кансерваторыі Ўладзімір Кандрусевіч. Ён здолеў атрымаць падтрымку сэкцыі «Праца з творчымі ВНУ» пры ЦК ЛКСМ Беларусі.
Другі фэст, як і першы (ладзіўся ўвесну 1968), праходзіў у актавай залі Менскага радыётэхнічнага інстытуту (цяпер Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт інфарматыкі і радыёэлектронікі), які быў маладой і даволі лібэральнай навучальнай установай. У двухдзённай праграме фэсту бралі ўдзел каля 10 біт-гуртоў. У абавязковую праграму ўваходзілі 4 песьні, у тым ліку адна па-ангельску. Першае месца заняў гурт «Аргонавты».
У другі дзень фэсту ў якасьці запрошаных гасьцей выступаў папулярны на той час калектыў «Пани Братья», большая частка слухачоў прыйшла на іх выступ. Салістам і бас-гітарыстам гурта быў Уладзімір Кандрусевіч. Выступ «Пани Брати» праходзіў пасьпяхова, пакуль не дайшла чарга да ангельскай песьні з рэпэртуару «Creadence». Па ўспамінах гітарыста Ўладзіміра Ўгольніка, «калі пайшло першае гітарнае сола кампазыцыі, у залі пачуўся трэск зламаных крэслаў: публіка пачала «вар'яцець». Адміністрацыя залі тут жа спыніла выступ: адключылі электраэнергію і апусьцілі заслону.
Наступным днём рэктар Кансэрваторыі Ўладзімір Алоўнікаў выклікаў студэнта Кандрусевіча і паведаміў, што ён выключаны з навучальнай установы з фармулёўкай «за парушэньне студэнцкай дысцыпліны», бо разам з «Пани Брати» Кандрусевіч граў на вясельлях. Пры гэтым не бралося пад увагу, што Кандрусевіч - выдатнік. У гэты ж дзень Уладзіміра Кандрусевіча выклікаюць у ЦК ЛКСМ Беларусі, дзе патрабуюць напісаць зьмест выкананай на фэсьце ангельскай песьні «Creadence». Кандрусевіча абвінавачваюць у «палітычнай блізарукасьці» і неарганізаванасьці мерапрыемства.
Сябры Кандрусевіча складаюць адкрыты ліст на імя рэктара кансэрваторыі з патрабаваньнем аднавіць Кандрусевіча ў кансэрваторыі. Праз два тыдні яго аднаўляюць.
