Бергман Інгмар (н. 1918), шведскі рэжысёр тэатра і кіно, сцэнарыст. Атрымаў адукацыю ў Стакгольмскім універсітэце. Творчую працу пачаў у 1940 у якасці рэжысёра Каралеўскага драматычнага тэатра, потым сцэнарыстам і рэжысёрам мясцовай кінакампаніі. Выступаў аўтарам сцэнарыяў практычна ўсіх сваіх фільмаў. Сярод найбольш значных фільмаў - «Землянічная паляна» (1957), «Усмешкі летняй ночы» (1955), Сёмая пячатка» (1957), «Маўчанне» (1963), «Персона» (1966), «Восеньская саната» (1978) і інш. Тройчы яго фільмы атрымлівалі прэмію «Оскар» - «Некранутая вясна» (1960), «Скрозь цьмянае шкло» (1961), «Фанні і Аляксандар» (1983) як лепшыя замежныя фільмы года. Напісаў дзве кнігі аўтабіяграфічных успамінаў - «Латэрна магіка» (1988) і «Вобразы» (1994). У сваёй творчасці развіваў тэмы трагічнай адзіноты людзей у сучасным свеце, ставіў вострыя філасофскія, псіхалагічныя і этычныя праблемы (сэнс жыцця чалавека, роля рэлігіі ў грамадскім жыцці, маральны выбар людзей, сутнасць творчай працы, хвароба, смерць і інш.). Творчая манеры Б. вызначаецца псіхалагічнай і філасофскай заглыбленасцю, іншасказальнасцю, часам прытчавай формай, насычанасцю шматлікімі сімваламі, метафарамі і да т.п. Ставіў спектаклі ў драматычных і оперных тэатрах.
