1) афіцыйны сход хрысціянскіх царкоўных іерархаў для рашэння пытанняў веравучэння, богаслужэння і царкоўнай дысцыпліны (Усяленскі С., Памесны С.). У каталіцызме памесны С. называецца сінодам.
2) галоўны храм горада або манастыра, дзе праводзіць богаслужэнне вышэйшая духоўная асоба (патрыярх, архіепіскап і інш.). Саборны храм у епархіяльным горадзе называецца кафедральным. Архітэктура С. звычайна вызначаецца манументальнасцю форм, адлюстроўвае асноўныя тэндэнцыі дамінуючага архітэктурнага стылю (напр., Канстанцінопальскі Сафійскі С., Кёльнскі С., С. Парыжскай Божай Маці, Шартрскі С., Сафійскія С. ў Кіеве і Ноўгарадзе). У Беларусі С. вядомы з 11 ст. Найбольш значныя з іх - Полацкі Сафійскі С., Гомельскі Петрапаўлаўскі С., Пакроўскі С. у Віцебску і інш.
