Фавізм (ад франц. fauve - драпежнік), плынь у выяўленчым мастацтве. Узнік у пачатку 20 ст. Яго асноўныя прадстаўнікі - французскія жывапісцы А.Маціс, А.Дэрэн, М. дэ Вламінк, А.Маркэ, Ж.Руо і інш. Назва паходзіць ад таго, што асобныя крытыкі знежавальна называлі прадстаўнікоў гэтай плыні «драпежнікамі», «дзікунамі» з-за наяўнасці ў іх творах мноства надзвычай яркіх, чыстых колераў. Ф. вызначаўся пошукам своеасаблівай прыгажосці і гармоніі, імкненнем даць гледачу радасць, задавальненне і мастацкую асалоду. Фавісты імкнуліся не «капіраваць», а наноў «вынаходзіць», «ствараць» рэчаіснаць на аснове ўнутраных жаданняў і ўяўленняў. Іх лідэр А.Маціс не хацеў «нічога, акрамя колеру» і лічыў, што мастак павінен імкнуцца да выяўлення асабістага духу.
