Луцкевіч Юрка (22.10.1920, Вільня - 12.08.1992, Вільня), уваходзіў у кіраўніцтва Беларускай Незалежніцкай Партыі. Скончыў Віленскую беларускую гімназію, Віленскую тэхнічную навучальню. Напрыканцы 1930-х вучыўся ў Варшаўскай палітэхніцы, быў забраны ў польскую афіцэрскую школу. У верасьні 1939 трапіў у нямецкі палон. Пад час нямецкай акупацыі быў дырэктарам беларускай школы ў Радашкавічах, настаўнічаў у Баранавічах.

Удзельнічаў у нацыянальным падпольным руху, быў сябрам БНП. З 1944 - афіцэр БКА, удзельнічаў у падрыхтоўцы антынямецкага паўстаньня ў Менску напрыканцы чэрвеня 1944, якое не адбылося. Пасьля - у батальёне «Дальвіц». Разам з Усеваладам Родзькам вясной 1945 з Чэхіі перабраўся ў Польшчу з мэтай арганізацыі антыбальшавіцкага падпольля й партызанкі. Арыштаваны ў Варшаве напрыканцы 1945. Засуджаны на 25 гадоў лягероў «за здраду й супрацоўніцтва з ворагам». Зьняволеньне адбываў на Калыме. У Беларусь вярнуўся ў 1957, жыў у Вільні.

Бібл.: 1. Юры Луцкевіч (нэкралёг) // Беларус (Ню Ёрк), № 394, кастрычнік 1992.

Сяргей Ёрш

Паведаміць пра недакладнасьць