логава, паглыбленне ў зямлі, якое служыць зверу жытлом.

логава н. — асн. мас. г., спарадычна зах.-пал. г. (ЛАБНГ, Мат. Гарадз., Мат. апыт.),
логаў м. — Пол. (ЛАБНГ),
логаўе н. — Слаўг. (ЯАБНГ),
лагаўё н. — Астр. (Мат. Гарадз.),
лагаўе н. — Лёзн. (ЛАБНГ),
логавішча н. — спарадычна паўдн.-усх. з. (ЛАБНГ),
лаговішча н. — Пух. (СПЗБ),
лагавішча н. — паўн.-зах. з., Вілен. р. (ЛАБНГ, СПЗБ. Мат. Гарадз.),
лагавіска н. — Ашм., Бяроз. (ЛАБНГ),
лагавіла н. — зах.-пал. г. (ЛАБНГ, ЛП),
логавіна ж. — Ваўк. (Мат. Гарадз.),
лагво н. — паўн.-зах. з., сл.-маз. г. (ЛАБНГ, СПЗБ, СЦБ, Мат. Гарадз., Мат. Гом., Янкоўскі),
логва н. — Барыс., Чэрв. (СЦБ),
лагмо н. — Гарадз. р. (ЛАБНГ, Сцяшковіч),
лагло н. — Асіп. (ЛАБНГ),
лагвішча н. — Ветк. (ЛАБНГ, Мат. Гом.),
логвішча н. — спарадычна паўдн.-усх. з. (ЛАБНГ),
логвіска н. — Лун. (ЛАБНГ),
логвіна ж. — Лаг. (СЦБ),
ложыва н. — Гор. (ЛАБНГ),
лажавіска н. — Гарадз. (СПЗБ),
лежка ж. — Навагр. (Мат. Гарадз.),
лаўжо н. — Глыб. (ЛАБНГ, СПЗБ),
лаўжышча н. — Паст. (СПЗБ),
гняздо н. — агульн., акрамя ўсх.-пал. р. (ЛАБНГ),
кубло н. — усх.-пал. р. (ЛАБНГ),
котлішча н. — Лях. (ЛАБНГ),
стоклішча н. — Зэльв. (Н. сл-сць),
качавішча н. — Добр. (ЛАБНГ);

логава ваўкоў:
ваўкаўня ж. — Астр., Ашм. (ЛАБНГ),
ваўчарня ж. — Воран. (ЛАБНГ);

логава свіней:
гайно н. — віц.-маг. г., Пух., Раг. (СПЗБ, Бялькевіч, Яўсееў, Станкевіч),
гайна н. — Бял. (Янкоўскі),
гулта ж. і н. — Паст., Смарг., Ашм., Іўеў. (СПЗБ, Станкевіч),
гушта ж. — Воран. (СПЗБ).

Паведаміць пра недакладнасьць