мурашнік, надземная частка жытла мурашак у выглядзе кучы, капца зямлі, лісцяў і г.д.

мурашнік м. — зах. з., спарадычна агульн. (ЛАБНГ, АЛА, СПЗБ, Станкевіч),
муражнік м. — Гарадз. (Сл. Гарадз.),
мурашачнік м. — Лід., Рэч. (ЛАБНГ, СПЗБ),
мурашэчнік м. — Воран. (ЛАБНГ),
мурашотнік м. — Шчуч. (Мат. Гарадз.),
муравейнік м. — агульн. (ЛАБНГ, АЛА, СПЗБ, Мат. Гарадз., Бялькевіч, Мат. апыт.),
муравельнік м. — Смарг., Гарадз., Навагр., Саліг., Гом., Маз., Хойн. (ЛАБНГ, АЛА, ТС, СПЗБ, Шаталава),
муравеннік м. — спарадычна паўн.-зах. з. (АЛА, СПЗБ, Шаталава),
мураўнік м. — Гарадз., Берасц., Стол., Жытк. (ЛАБНГ, АЛА, СПЗБ),
мураў м. — Жытк. (ЛАБНГ),
мураўль м. — Ганц. (ЛАБНГ),
мураўля ж. — Лельч. (ЛАБНГ),
муравель м. — Іван., Пін. (ЛАБНГ),
муравей м. — агульн. (ЛАБНГ, АЛА),
муравінец м. — Лун. (ЛАБНГ),
мурахвінец м. — Лун. (ЛАБНГ),
мураўё н. — паўдн.-усх. з. (ЛАБНГ, АЛА, Мат. Гарадз.),
мураўе н. — Акц., Светлагор., Стол., Калінк. (ЛАБНГ),
мурахаўё н. — Рэч. (ЛАБНГ),
муршаўня ж. — Слуц., Саліг. (З нар. сл.).

Паведаміць пра недакладнасьць