Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы

яшма, -ы, ж. Горная асадкавая парода чырвонага, зялёнага або шэрага колеру, якая складаецца з дробных зерняў кварцу і халцэдону (выкарыстоўваецца як дэкарацыйны камень і для вырабу мастацкіх рэчаў).
Шкатулка з яшмы.

|| прым. яшмавы, -ая, -ае.

Паведаміць пра недакладнасьць