Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы

юнак, -а, мн. -і, -оў, м. Чалавек мужчынскага полу ва ўзросце паміж маленствам і даросласцю.

|| прым. юнацкі, -ая, -ае і (разм.) юначы, -ая, -ае.

Паведаміць пра недакладнасьць