ён, яго, яму, ім, аб ім, м.; ж. яна, яе, ёй, яе, ёй (ёю), аб ёй; н. яно, яго, яму, яго, ім, аб ім; мн. яны, іх, ім, іх, імі, аб іх; займ. асаб.

1. Указвае на прадмет гаворкі (выключаючы субяседнікаў).

2. толькі Р. Ужыв. ў знач. прыналежнага займенніка.
Яго кніга.

3. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар.
Вось яна - родная вёска!

Паведаміць пра недакладнасьць