юрэць уыш -рыць,
1. вожделеть. Шсл.; Ксл.
Дарма: яна табе адыйдзе ды йзноў будзе юрэць. Ст. Баба юрыць. Ст. Юраць малцы. Уланавічы Віц. (Ксл.).
2. страстно желать. Ксл.
Юрыць да маткі. Тропы Выс. (Ксл.).

Паведаміць пра недакладнасьць