I совер.
1. (схватить) разг. хапіць, хваціць; ухапіць, ухваціць
хватить за рукав хапіць за рукаў; см. хватать I
2. (испытать) разг. набрацца, зазнаць
хватить горя, страху набрацца гора, страху
3. (ударить) разг. стукнуць, ударыць; (бросить) бразнуць, ляснуць
хватить кулаком по столу стукнуць (ударыць) кулаком па стале
хватить об пол бразнуць (ляснуць) аб падлогу
4. (поразить) хапіць; (повредить) пабіць; (прихватить) прыхапіць
его хватил удар яго спаралізавала, яго хапіў удар
морозом хватило посевы марозам пабіла (прыхапіла) пасевы
5. (выпить) прост. хапіць; цяпнуць
хватить рюмку хапіць (цяпнуць) чарку
6. (сделать что-либо) прост. урэзаць, адпаліць
хватить плясовую пусціцца ў скокі
◊ хватить через край перабраць меру (мерку) (далёка хапіць)
хватить лишнее хапіць лішняе (перабраць меру, перабраць мерку)
II совер. безл. (быть достаточным) хапіць; стаць; см. хватать II
Паведаміць пра недакладнасьць
