святар, свяшчэннік, у праваслаўі: служыцель культу, асоба, якая вядзе царкоўныя богаслужэнні.

свяшчэннік м. — Брасл., Воран. (СПЗБ),
поп м. — агульн., Смален. р. (ТС, ЖНС, ГЧ, Мат. Гарадз., Мат. Гом., Мат. дыял. сл., Дабравольскі, Мат. апыт.),
бацюшка м. — паўн.-зах. з., паўдн.-усх. з., гарадз.-бар. г., Чэрв. р. (СПЗБ, СЦБ, Мат. Гарадз., ГЧ, Цыхун, Шатэрнік, Мат. апыт.),
духоўнік м. — мясц. (Насовіч),
ксенз м. — мясц. (Насовіч),
пратапопа м. 'старшы святар у царкве, пратаірэй' — мясц. (Насовіч).

Паведаміць пра недакладнасьць