паляўнічы, той, хто займаецца паляваннем.

паляўнічы м. — зах. з., Мен. р., Чэрв. р., спарадычна ўсх.-маг. р. і Маг. р., Леп., Бярэз., Вілен. р. (АЛА, ЛАБНГ, СПЗБ, Станкевіч),
паляўнік м. — спарадычна паўн.-зах. з., Бераст., Маз. (АЛА, ЛАБНГ, СПЗБ, Сл. Гарадз., ЖС),
паляваннік м. — Віц. р., Зэльв. (ЛАБНГ, Станкевіч),
палешнік м. — Верхнядзв. (ЛАБНГ, Станкевіч),
стралец м. — Мен. р., спарадычна зах.-пал. г., Брасл., Дубр., Беш., Пух., Старадарож., Бабр., Ваўк., Карм., Смален. р. (АЛА, ЛАБНГ, ТС, Мат. Гарадз., ДСБ, Дабравольскі, Станкевіч),
стралок м. — Шчуч., Дзятл., Стол. (ТС, Мат. Гарадз.),
мыслівец м. — Гарадз., Воран., Драг., Іван. (ЛАБНГ, Мат. Гарадз., Цыхун),
мыслявец м. — Жаб. (ЛАБНГ),
мыслівы м. — Стаўб., Навагр. (ЛАБНГ, СЦБ),
ахотнік м. — агульн. (АЛА, ЛАБНГ, СПЗБ, ТС, ЖНшС),
вахотнік м. — Ельск. (ЛАБНГ),
ахвотнік м. — Бабр., Жлоб. (ЛАБНГ),
хвотнік м. — Драг. (ЛАБНГ),
хотнік м. — Калінк. (ЛАБНГ),
ахотнічы м. — Бяроз. (АЛА, ЛАБНГ),
няхотнік м. — Смален. р. (Дабравольскі),
трончык м. — Гарадз. (Сл. Гарадз.),
засадчык м. 'паляўнічы, які сядзіць у засадзе' — Стол. (ТС),
мысліўца м. 'паляўнічы з гончымі' — мясц. (Насовіч),
завабшчык м. 'паляўнічы, які вабіць да сябе звяроў, птушак' — Стол. (ТС),
птушатнік м. 'паляўнічы на птушак' — Смален. р. (Дабравольскі),
асочнік м. 'паляўнічы, што адсочвае звяроў у лесе і расстаўляе воступ і стральцоў на аблаве' — Лаг. (Варлыга);

загоншчык на паляванні:
загоншчык м. — Дзятл., Ветк. (Мат. Гарадз., Мат. Гом.),
ганец м. — Стол., Лельч. (ТС, Кучук),
гучок м. — Рэч. (Станкевіч),
клікун м. — Беш. (НС).

Паведаміць пра недакладнасьць