кутнік, чалавек, які, не маючы сваёй хаты, жыве пры чужой сям'і, займае кут.

кутнік м. — Мядз., Смарг., Лаг., Бераст. (Варлыга, Насовіч, НС, Сл. Гарадз., Станкевіч),
кутніца ж. — Лаг., Смарг. (Варлыга, Станкевіч),
закутнік м. — Чэрв., Жытк. (ТС, Шатэрнік),
закуцнік м. 'за кару пастаўлены на кватэры чалавек, каб яго кармілі і паілі' — Лаг. (Варлыга),
падсусед м., падсуседак м., падсуседнік м. — Шчуч., Іўеў., Карэл., Лун. (Сл. Гарадз., СПЗБ, Шаталава),
бабыль м. — Віц. р. (Каспяровіч),
прывадзец м., прывалень м. — Смален. р. (Дабравольскі).

Паведаміць пра недакладнасьць