забойца, той, хто ўчыніў забойства.

забойца м. — Віц. р., Смален. р., усх.-маг. р. (Дабравольскі, Каспяровіч, Насовіч, Бялькевіч),
забоіц м. — усх.-маг. р. (Бялькевіч),
забой м., забіўца м. — мясц. (Насовіч, Станкевіч),
убойца м., убейца м. — паўн.-зах. з. (СПЗБ),
убівец м. — Пух. (Мат. мен.-мал.),
душагуб м., душагубка ж. — Лаг. (Варлыга, Насовіч, Станкевіч),
рызак м. 'забойца, разбойнік' — усх.-маг. р. (Бялькевіч),
братаўбійца м. 'братазабойца' — мясц. (Станкевіч),
зладыянін м. ‘злачынец' — Лаг. (Мат. мен.-мал., СЦБ),
злачынец м. — мясц. (Насовіч),
арыштант м., арыштанцюга м. адм. 'злодзей, злачынец' — Чэрв. (Шатэрнік),
шыбельнік м. 'злачынец варты павешання' — Лаг. (Варлыга).

Паведаміць пра недакладнасьць