забаўнік, пацешнік, чалавек, які ўмее весяліць, пацяшаць.

забаўнік м., забаўніца ж. — Смален. р.,
забаўны прым. — віц.-маг. г. (Каспяровіч),
пацешнік м., пацешніца ж., пацешны прым. — усх.-маг. р., Смален. р. (Насовіч, Дабравольскі),
пацэся ж. — Капыл. (ЖС),
пацэтны прым. — Карэл. (Сл. Гарадз.),
камэдыяншчык м. — Смален. р. (Дабравольскі),
умора ж. 'пацешнік, вельмі смешны чалавек, свавольнік' — мясц. (Насовіч);

вясёлы, жыццярадасны, ахвотнік павесяліцца:
весялун м., весялуха ж. — Чэрв. р., Гл., Лаг., Віл., Лід., Ашм., Смарг. (СЦБ, Мат. Гарадз., Варлыга, Шатэрнік, Станкевіч, Янкоўскі),
смехатун м., смехатуха ж. — Бял., Маст. (Сл. Гарадз., Яўсееў),
няўструй м. — Астр. (Сл. Гарадз.),
вывіхны прым. — Карэл. (Сл. Гарадз.),
гуляка м. і ж. — Жытк. (ТС),
гулія ж. 'вясёлая, гуллівая, прагная да пагулянак жанчына' — Смален. р. (Дабравольскі),
гулявізна ж. 'вясёлая жанчына, што любіць паскакаць і песні папець' — Смален. р. (Дабравольскі),
шалоўлівы прым. 'вясёлы, распусны' — мясц. (Насовіч),
няўцешлівы прым. 'невясёлы' — Смарг. (Сл. Гарадз.).

Паведаміць пра недакладнасьць