БЛАКІТ. Светла-сіні колер; чыстае яснае неба. Бясхмарны, крыштальны, празрысты, светлы, халодна-чысты, чысты, шкляны, яркі, ясны; бяздонны, веснавы, вясёлы, глыбокі, гучны, дзівосны, дзіўны, неўміручы, першы, распалены, расплаўлены, сонечны, спакойны, трапяткі.

Далонямі сабраў лясную засень І белізну, што кінуў снегапад, Блакіт нябес бясхмарны і бяздонны (М.Танк). Усё, што бачыў ён [Слышэня] над сабою — і светлыя аблачынкі, і глыбокі, крыштальны блакіт неба, і ўгрэтыя сонцам кучы пяску... і вясёлы струменьчык вады, — усё гэта стала яшчэ больш прыгожае (М.Лынькоў). І гэты клопат, і яснасць дня, што ўставаў з празрыстым блакітам неба, з птушынымі спевамі, прытушвалі яго [Валодзеву] скруху (І.Мележ). Вада гусцее, набываючы шызы бляск і часам яшчэ востра адсвечваючы халодна-чыстым блакітам (М.Стральцоў). [Андрэй Міхайлавіч] глядзеў на белае кучаравае воблака, што павольна плыло ў чыстым блакіце (Э.Самуйлёнак). Гул вакзалаў у шкляным блакіце, Бесканечнасць рэек пазнаю (А.Пысін). Яркім блакітам праменілася далячынь (Т.Хадкевіч). Вось гэты дом — калі ўзняў ён дах Насустрач яснаму блакіту неба? (Н.Гілевіч). Я ў мыслях Узношуся вышай Чымгана, Туды, дзе звісае бяздонны блакіт (Я.Колас). Заходняя старана неба зіхацела першым веснавым блакітам (К.Чорны). Іван... расплюшчвае заспаныя вочы і першае, што бачыць перад сабой, — гэта яркі глыбокі блакіт пагоднага ранку (В.Быкаў). Над золатам дубоў, асін і бяроз сягае гучны блакіт неба (В.Жуковіч). І ў гэтым светлым дзівосным блакіце плылі адзінокія белыя аблачынкі (В.Быкаў). Далёка разлягаецца неўміручы блакіт нябёс (Я.Скрыган). Як шаблямі, на часткі Ля горнае ракі Сякуць крыламі ластаўкі Распалены блакіт (П.Панчанка). Зноў чэрвень вуліцы Масквы Заліў расплаўленым блакітам (М.Танк). У гэтым сонечным трапяткім блакіце звінела песня ляснога жаваранка (А.Савіцкі). Высока ўгары... сінеча пераходзіць у спакойны блакіт неба (Я.Сіпакоў).

Паведаміць пра недакладнасьць