Плыве ў блізкіх глыбінях салака, Хвалі — валошкавы цвет, Трое нас — мора, я і сабака, Трое на ўвесь белы свет (А.Пысін). Ні ў спёку, ні ў мароз, ні ў навальніцу Не вычарпаць бяздоннай глыбіні (С.Грахоўскі). Як доўга вучыўся Я ў песні лавіць Птушыныя трэлі І ззянне зарніц, А потым — людскія І мары і сны Ў бязмежнай і бурнай Жыцця глыбіні (М.Танк). Баяўся вешчай варажбы, Таму баяўся глыбіні відушчай (А.Пысін). Ты прыйшла — з маланкамі і ліўнем, З вільготнай глыбінёй (А.Пысін). [Часлава] зноў звесіла галаву над вадой, са здзіўленнем углядалася ў высветленую глыбіню, таямнічую і загадкавую (А.Савіцкі). Вышыня! Натоўп гранітных глыбаў. Горны звал на стромкіх берагах. Возера невымернай глыбі. Як іртуць, паблісквае ў гарах (А.Звонак). У непрагляднай глыбыні ляснога возера дзяўчыне штось мроілася незразумелае (“Беларусь”). Ззяюць, граюць рыбкі ў сіняй глыбіні (З.Бядуля). У трывожнай глыбіні схавалася вада, Ледзь з-пад зямлі вядро яе дастала... (А.Пысін). Дрэвы насцярожана маўчалі, углядаючыся ў ясную глыбіню возера (“Маладосць”). Як на яго яна [Альжбета] глядзела! З якой прадоннай глыбіні (Н.Гілевіч). Вось тут засыпаны калодзеж, Што хваляваў трывожнай глыбінёй (А.Пысін). І свет навыкаце, як вока, Наліты спелай глыбінёй (А.Пысін). Тонкі прамень зламаўся ў люстэрку — таямнічыя глыбіні адкрыліся ў шкле (М.Стральцоў). Дарожныя пабеленыя знакі Спыніліся ля чуткай глыбіні (А.Пысін).
Паведаміць пра недакладнасьць
