Прыгавор бязлітасна суровы Прагне ўся зямля пачуць... Прыгавор — забойцам... катам... Прыгавор, як гнеў людзей агністы, Ад імя ўсіх зямных краін (П.Панчанка). Эй, хлебаробы і докеры, грузчыкі і вуглякопы, Кіньце супроць рэакцыі гнеў барыкадны свой! (М.Танк). Высокі гнеў, халодная нянавісць і нязмернае хваляванне нараджаліся ў глыбіні істоты Тапурыя (Э.Самуйлёнак). Толькі ў сэрцы палае вялікасны гнеў: Не, не стопчуць красы тваёй [Беларусі] брудныя боты, Не, народа майго аніхто не сагне! (П.Панчанка). Смерць ворагам! Склікае нас да бою Народны гнеў, вялікі мужны гнеў (П.Панчанка). Гарачым гневам напоўніліся вочы дзеда Талаша (Я.Колас). Ні чорны жах, Ні жоўты гнеў Батыеў Тваіх [Кіева] не ўсухавеілі гадоў (Р.Барадулін). Тронам-астрогам усё прыдавіла, Моцна калоны палацаў стаяць. Здаецца, ці можна гэткую сілу Нат гневам народным калі ўзарваць (П.Панчанка). Надыдзе час, калі і боль, і слёзы Перарастуць у нестрыманы гнеў (А.Вольскі). [Жанчына] адарвала дзіця ад грудзей і, высока трымаючы яго на выцягнутых руках, падалася наперад, грозная, страшная ў сваім нечалавечым гневе, у спапяляючай нянавісці (М.Лынькоў). Жахнула маланка нясцерпнага гневу (Я.Колас). Словы сыпаліся і сыпаліся з ўсіх бакоў. Тут былі і ўедлівыя жарты, і абурэнне, і праўдзівы гнеў (І.Дуброўскі). Стася ўскочыла з месца, распаленая раптоўным гневам (М.Зарэцкі). Пакуль сэрца ад гневу святога гарыць, Пакуль куля ў дуле нагана ляжыць — Буду жыць (П.Панчанка). Свяшчэнны гнеў нам грудзі паліць, Бязлітасны, пякельны гнеў! (“Маладосць”). Каму Суровы мой гнеў перадаць? (П.Глебка). Аслеплы гнеў не бярыце за свята, Ступайце з павагаю па зямлі (Р.Барадулін). Алесь прыйшоў у гнеў, у дзікі, І ў абурэнне, жаль вялікі, Катоў ён бедных б’е, ганяе (Я.Колас). Хлопец... змераў Грэчку бязлітаснымі блакітнымі вачыма, якія гарэлі ад абуральнага гневу (І.Мележ). Хай на Лукішках з-за цёмных сцен Льецца бяссільны гнеў (А.Дудар). Таго, што тут рыбак-мудрэц злавіў, — Не праглынуць было ліхому зброду. Сам родны край яго благаславіў На гэты ўлоў у буру-непагоду. Улоў ягоны — гнеў твой [Нарачы] трапяткі, Той чорны гнеў, што ўздыбліваў глыбіні (Н.Гілевіч).
Паведаміць пра недакладнасьць
