Шчасце гэтай перамены як след Зыбін адчуў не адразу, а тады, калі малое пачало, пускаючы бурбалкі, штосьці вымаўляць сваімі маленькімі вішнёвымі губкамі... (І.Мележ). У дзяўчыны былі палкія вочы... малыя поўныя губы (Ц.Гартны). [Лабановіч] паспеў разгледзець і запамятаваць твар гэтае паненкі: тонкія бровы, бойкія сіняватыя вочы, пухлыя, прыгожа абрысаваныя губы (Я.Колас). Марыйка зграбная... Пунцовыя, прыпухлыя губы, мяккія лініі падбародка, нібы вытачаны стан... (І.Навуменка). Яго [Мікітавы] пухкія маладыя губы дрыжалі са злосці пад рыжаватымі, запушчанымі вусамі (Я.Брыль). Засліненыя ружовыя губкі пачалі яго [дзьмухавец] незадаволена і па-дзіцячы няўдала сплёўваць... (Я.Брыль). Вясёлыя, румяныя сваім румянцам губы па-свойму прыгожа разводзіць шчырая ўсмешка (Я.Брыль). Яркія, чырвоныя губы дзяўчынкі ўсміхаліся... (І.Грамовіч). Не падабаўся Андрэю гэты твар... і гэтыя абвіслыя мокрыя губы, з паднятымі ўгару чорнымі вусікамі (Я.Колас). З-пад адтапыраных губ бялелі яе шчыльныя ў радах, свежыя зубы (П.Галавач). Чалавек гаварыў з ліслівай усмешкай на бледных губах (З.Бядуля). Пячнік толькі паварушыў бяскроўнымі губамі (Я.Брыль). І гэты размашысты зачос валасоў, і крыху прыўзнятае левае брыво, і моцна сцятыя заўсёды губы... Перад Саколічам быў партрэт Слышэні... (М.Лынькоў). Смяецца ён заўсёды ціха, спачатку патрымаўшы свой хлапечы смех, нібы ваду, у сашчэмленых тонкіх губах (Я.Брыль). Сінявата-бяскроўныя, моцна сцятыя губы яе [Алесі] крыўдна і балюча ўздрыгвалі (В.Адамчык). [Лейтэнант] змоўк, падціснуў тоўстыя губы (А.Савіцкі). Шырокія прыпухлыя губы хлопца... кранула нейкая нядобрая ўсмешка (Я.Радкевіч).
2. Пра фізічны стан, ступень мяккасці (цвёрдасці), вільготнасці (губ): вільготныя, гарачыя, крамяныя, маладыя, сакаўныя, свежыя абветраныя, абсівераныя, высахлыя, засліненыя, засмяглыя, застылыя, звялыя, здзервянелыя, здранцвелыя, знямелыя, каменныя, парэпаныя, пасмяглыя, патрэсканыя, пачарнелыя, перасохлыя, сасмаглыя (разм.), ссохлыя, сухія, халодныя.
Смыкалі нітку з кудзелі, кожная слінячы тую нітку ў румяных вільготных губах... несучы на той нітцы вясёлае... верацяно (Я.Брыль). О, белыя яблыні, белыя яблыні, Пялёсткаў шалёны хвалюючы пах! Дзяўчаткі пужлівыя, хлопцы нязграбныя, І хмель веснавы на гарачых губах (П.Панчанка). Сцяпан засмяяўся... абхапіў Ілонку за плечы... і злавіў крамяныя панадныя губы (В.Хомчанка). Яго маладыя губы дрыжалі ад злосці (Я.Брыль). Іван абняў яе [жонку] моцна, крэпка пацалаваў у свежыя, сакаўныя губы... (Я.Колас). Багдан глядзеў на Артура, пасміхаўся, і абветраныя губы ўвесь час неяк сутаргава торгаліся (А.Савіцкі). Вузкія, абсівераныя, па куточках парэпаныя губы саўгануліся — Фаміч збіраўся нешта запярэчыць (А.Савіцкі). Высахлыя губы яе дрыжалі ад гневу (М.Машара). У спёцы засмяглыя губы Шукалі засмяглых губ (А.Бачыла). — Хто сказаў? — перапытаў ён [Мірон] здзервянелымі губамі... (М.Лынькоў). Пальцы рук сутаргава ўчапіліся ў край стала, ледзь варушыліся здранцвелыя губы... (М.Лынькоў). Вісарыён не мог вымавіць ні слова знямелымі, застылымі губамі (Э.Самуйлёнак). Пад вачыма ў Андрэя — чорныя кругі, а губы пасмяглыя, з белым налётам па кутках (І.Новікаў). Слоў вуголле злятала з патрэсканых губ, І растоптаны кут быў да болю мне люб (П.Панчанка). Па ссохлых губах бегалі нервовыя дрыжыкі (Ц.Гартны). Аблізаўшы сасмаглыя гаркаватыя губы, Лёдзя паспрабавала ўсміхнуцца (У.Карпаў). “Але раней вы можа дасталі б вады мне...” — ціха гаварыў ён засмяглымі, пачарнелымі ад пылу губамі (М.Лынькоў).
3. Пра ўражанне, псіхалагічнае ўспрыняцце (губ): вясёлыя, дабрадушныя, лагодныя, нецалаваныя, палкія, панадныя, смачныя (аўт.), смяшлівыя, чуллівыя гаркаватыя, горкія, драпежныя, жорсткія, журботныя, заядлыя, капрызныя, марудныя, напышлівыя, насмешлівыя, невясёлыя, нямыя, прагныя, п’янлівыя, скупыя, упартыя, халодныя.
Вясёлыя... губы па-свойму прыгожа разводзіць шчырая ўсмешка (Я.Брыль). Ад чаго, як жар, была, Не ведаю я сама, — Ці ад палкіх губ, ці ад дужых рук (Р.Барадулін). Чуллівыя... губы хваравіта шавяліліся (М.Паслядовіч). Залацістыя пышныя валасы, адкрыты светлы лоб... пухлаватыя смачныя губы... Так, яна ўсё яшчэ ведала сабе цану (Я.Брыль). Каля вітрынаў зіхатлівых Дзяўчынка адрас мне дае, І на губах яе смяшлівых Сняжынка лёгка растае (С.Гаўрусёў). Пераступлю, як зруб, Жыццё і шкадаванне Да гэтых горкіх губ, Бязгрэшнасці прызнанне (В.Вярба). А губы [у Янкі] тонкія, драпежныя (А.Савіцкі). У жанчыны... ёсць у смуглявым твары нешта ястрабінае... жорсткія, скупыя губы (В.Вольскі). Жанчына сядзела сумная... моцна сцяўшы журботныя губы (І.Мележ). — Не падпішу, — адрэзаў з-за чужых плячэй даўганосы, чорны Федзя, зноў надоўга звёўшы свае заядлыя тонкія губы (Я.Брыль). Выйшаў на ганак, пацягваючыся, хлопец з упартымі, капрызнымі губамі (І.Мележ). Пячатка-сонца замацавала шлюб. І з той пары я адзначаю свята Тваіх марудных і п’янлівых губ (П.Макаль). Яна [Насця] з пагардай усміхнулася краямі тонкіх насмешлівых губ (І.Мележ). Выйшаў хлопец... з упартымі, невясёлымі губамі (І.Мележ). На развітанне... паабяцаў [жонцы], цалуючы яе нямыя халодныя губы, што, калі будзе жывы, — абзавецца (А.Васілевіч). Каб у спякоту пад снапамі, Падняўшы гладышы з зямлі, Дзяўчаты прагнымі губамі Густы бярозавік пілі (С.Грахоўскі).
