На мой кліч вечавы хто жывы, чуць жывы, Пад гарою касой загамоне (Я.Купала). Гэткі будзе мой кліч — і магуч, і вялік, А не трапіць ён к душам прыспаным, — Вызву гром, перуны — хай памогуць яны... (Я.Купала). Добры дзень, прызыўны кліч аленевы! Памаўчы, бо я ў цішы гаёў Сам трубіць пачну ў тузе асенняй... (У.Караткевіч). Як гром, пранёсся баявы кліч: “Далоў вайну!” (А.Александровіч). І пачуў салдат па-над дарогай Ціхі кліч заплаканай вясны (К.Кірэенка). Але сягоння хай у нашых хатах Трывожным клічам песні загучаць (П.Панчанка). Трубі, трубі, пастух! Склікай кароў сваім вясёлым клічам (П.Панчанка). Між елак тых, дзе снег таптаў [лось], Да нашых вёў дарог І клічам радасным вітаў Нас, як сваіх сяброў (К.Кірэенка). Які прывабны кліч яго [крумкача] птушыны У прадчуванні веснавых уцех (Н.Гілевіч). З неба зляцеў на зямлю другі... гук, поўны трывогі, просьбы і безнадзейнага журботнага клічу... (В.Быкаў). Спалоханы і нервовы, вокліч Грача абарвала доўгая захлёбістая кулямётная чарга (А.Савіцкі). Аднекуль наляцела безліч чаек і сваім сумным клічам абудзіла наваколле (П.Броўка).
* Гром-кліч, кліч-заклінанне.
Запяялі вазы песню сваю рана, Як бярозавы рог Вяля серабраным Громам-клічам над зямлёю затрубіў (М.Танк). Стукнецца [яснасць] у шыбы, у сенцы, Ўкіне свой кліч-заклінанне... (Я.Купала).
