МАЎЧАННЕ (маўчанка). Велічнае, гордае, загадкавае, задумлівае, залатое, звыклае, красамоўнае, пакорлівае, пачцівае, сцішанае, таемнае, урачыстае, усепераможнае, ціхае, шчаслівае  абыякавае, адчужанае, адчужана-халоднае, анямелае, вострае, глухое, глыбокае, гнятлівае, горкае, грознае, доўгае, жалобнае, журботнае, зацятае, заядлае, злавеснае, ледзяное, магільнае, маркотнае, напружанае, напятае, насцярожанае, няёмкае, нязносна-цяжкае, нямое, нясцерпнае, пагардлівае, панылае, пастылае, прыкрае, самотнае, свінцовае, страшнае, суровае, трывожнае, халоднае, цягучае, цяжкае, шчымлівае.

Дубы стаялі яшчэ зялёныя ў сваім велічным і гордым маўчанні (Я.Колас). Вучыся ты ў гор задуменна маўчаць. Маўчанне ж у іх залатое (Ю.Свірка). Яна маўчыць, але маўчанне красамоўнае: знявага (Б.Мікуліч). Крыўда за галоднага брата вывела Зосю з пакорлівага маўчання (К.Чорны). Цудоўныя, шчаслівыя хвіліны. Час адзіноты, роздуму і песенна-бяздумнага маўчання на стыку яшчэ адной ночы, якая снамі твая, і новага дня, які ўсё яшчэ — чаканне свабоды (Я.Брыль). О сусветнае, усепераможнае маўчанне першай зямлі, Калі выйшла яна з гарніла агню і пакуты (У.Караткевіч). Хвіліну было цягучае, звыклае маўчанне (І.Мележ). Ён хоча гутарку пачаць, Бо ў гэтым сцішаным маўчанні Туга бязмерная чуваць (Я.Колас). Адзінокія птушыныя галасы няўтульна гучалі ў гэтым урачыстым халодным маўчанні (Л.Дайнека). Шчаслівае маўчанне няспыннай карпатлівай падрыхтоўкі да тае працы, якая, я верыў, чакае мяне... (Я.Брыль). Тым часам бацька з дачкой у цяжкім адчужана-халодным маўчанні падыходзілі да будынка местачковае сямігодкі (М.Зарэцкі). На колькі секунд занялося вострае напружанае маўчанне (М.Зарэцкі). На крутых узбярэжжах стаяць курганы У глыбокім, суровым маўчанні... (С.Грахоўскі). У хаце запанавала глухая і прыкрая маўчанка (А.Васілевіч). Мы заціхаем у горкім маўчанні (Я.Брыль). Маўчанне грознае з агнём, Здавалася, расло (М.Танк). Як праз сон да Міці даносіцца: “Дзе прыёмнік?” — “Не ведаю”. — “А хто ведае?”... Маўчанне. Доўгае, зацятае. Зноў насядаюць на Сяргея (І.Навуменка). У журботным маўчанні міналі хвіліна за хвілінай (М.Гамолка). Гучныя лозунгі недалужна захрасалі ў ледзяным маўчанні (М.Зарэцкі). Насцярожнае маўчанне ночы парушылася раптам нечаканым раскатам грому (А.Васілевіч). Кароткая паўза... павісла ў пакоі нязносна-цяжкім напятым маўчаннем (М.Зарэцкі). Было няёмкае, здавалася, доўгае маўчанне (І.Мележ). У нейкім панылым маўчанні застылі кусты... алешніку (У.Краўчанка). Маўчання пастылага сум. Я клічу цябе на помач... (Р.Барадулін). Маўчанне было свінцовае... (У.Караткевіч). Працяглае маўчанне, роспачны ўздых, павольны тупат босых ног па падлозе... (І.Навуменка).

Паведаміць пра недакладнасьць