І не паможа мне... Ні гэты морак, ласкава-спагадлівы (Н.Гілевіч). І нават уначы, у мяккім мораку, Мне добра бачна — лепей не ўявіць — Маленне рук [Марыі Занькавецкай] (Н.Гілевіч). Сціраюцца яркія тоны, Напоўзвае мрок патайны (Я.Колас). Світала. Шызы морак плыўкі Сплываў у закуткі на дзень (Н.Гілевіч). У цёплым і ціхім вячэрнім мроку засынала дзіва-возера (“Беларусь”). Церушыўся мрок бязмоўны, І п’яніў мяне язмін (Я.Колас). Сцяпан устаў... Тут морак душны (Н.Гілевіч). У бяздонным і чорным мораку калодзезя нічога не было відаць (І.Шамякін). Ноч землю туліць цяжкім мрокам (Я.Колас). Ноч настае, І мрок маўклівы крадзецца... (Я.Колас). Кладзе вялікай ночы шэры морак Сваю далонь на белыя шатры (А.Звонак).
* Морак-цішыня, мрок-цень.
А постаць круць! — і шыбкім крокам Назад — у морак-цішыню (Н.Гілевіч). Пройдзе ноч, згіне цьма, Непаглядны мрок-цень (Я.Колас).
