Анюта памагала яму [Мікульскаму] вырваць боты..., памагала выціраць іх аб мох — то зялёны, то бела-кудзелісты (П.Місько). Я бачу... Ядлоўцаў шэрыя аблокі, Дзе белы мох, сівец убогі... (Я.Колас). Ногі правальваліся па калена ў жоўта-буры мох... (Л.Дайнека). Дыміцца жоўты мох, птушыны спеў замоўк, І млеюць яшчаркі зялёныя ад смагі (П.Панчанка). Дол, усланы, што коўдраю, сухім зеленаватым мохам (П.Броўка). Крочу па зялёным мяккім моху (М.Шыманскі). Як мне мілы тыя хаты, Дзе красуе мох калматы На старэнькай стрэсе (Я.Колас). Убіраў стрэхі мох кудлаты (Я.Колас). Ласкавы, мяккі мох Нячутна лёг, Нібы сняжынак Зорачкі зялёныя (Р.Барадулін). Паўзучы мох на адзінокіх плітах; Тут “у вайну” гулялі хлапчукі (А.Пысін). Зялёны дах, тоўсты ад тлустых, пушыстых імхоў (У.Караткевіч). Каля падножжа [сосен] слаўся сівы мох (Т.Хадкевіч). Дол у прагалах між дрэвамі, нібы дываном, зарос срэбным мохам (І.Навуменка). Сярод ярка-зялёнага, як быццам падсвечанага знутры, моху вогненна чырванелі шапкі сыраежак, чырвонагаловікаў (М.Капыловіч). Цягнула парнасцю, адталым мохам, смалой (А.Кудравец). З-пад гэтай перапрэлай за многія гады коўдры сям-там праглядваў бледны, як вымачаны, мох... (У.Дамашэвіч). Вясенні вечар на ўзлессі сінім. Бярэзнічак. Іржавы мох балота (У.Караткевіч). Хвоі высяцца, нібы вежы, Над пажоўклым імхом палян (П.Панчанка). Ён [Хведар] раптам спыніўся, уражаны тым, што, як жывую, пачуў пад нагамі пакрытую слабенькім мохам і ігліцаю зямлю (А.Жук). Сосны, елі, хвоя, хвошчы, Цёмны мох. Чую я — лясун касматы Тут залёг (М.Багдановіч). “Якое шчасце — жыць...” — шукаючы скалелымі пальцамі паміж шорсткага моху журавін, думаў Барыс Аляксеевіч... (Л.Дайнека).
Паведаміць пра недакладнасьць
