Абознай мудрасці тайком паклонімся. Ўсё з намі, з часам Талстой на коніку мышастым, Гамер з арэхавым кійком (А.Пысін). І была заўсёды бязмежная мудрасць нашых жанчын: клапаціцца, каб жыццё не спынялася... (“Беларусь”). Чаму было не паверыць векавечнай мудрасці: сцерпіцца — злюбіцца (І.Мележ). Сама цішыня, як дзіця, Садзіцца пры нас на калені, І мудрасцю вернай жыцця Прасвечваюць нас струмені (К.Камейша). І слоў... гарачае дыханне... Высокай мудрасцю душу кране (А.Звонак). [Бобрык:] — За касільна трымацца вялікай мудрасці не трэба (І.Дуброўскі). Яна ўсміхаецца нейкай сваёй думцы... У ёй загадкавая мудрасць (Л.Арабей). Задуменны я прыйшоў дахаты, Крылатай мудрасцю багаты (Л.Галубовіч). Я прыходжу паслухаць Світальную мудрасць дубровы (П.Макаль). І мудрасць ясная і простая заўсёды — Ў бядзе краіне памагчы... (“Маладосць”). І ўсюды мудрасці бязмоўнай Ляжыць спрадвечная пячаць (Я.Колас). Ах, якая ты жорсткая ўсё-такі, мудрасць людская! (Н.Гілевіч). З журботнай мудрасцю пяці стагоддзяў глядзеў ён [Скарына] на свой горад (У.Арлоў). Такая туга, што не знойдзеш і месца, Ну хоць бы адна да вясёласці кладачка! Нібыта сядзіш адзінокі на месцы І слухаеш нудную мудрасць дакладчыка (П.Панчанка). І баюся студзіць сваёй разважнасцю і мудрасцю халоднай во гэтае свята неслухмяных ліній [малюнкаў], яшчэ не зведзеных ні ў якія параграфы вучоных кніжак (Я.Сіпакоў).
Паведаміць пра недакладнасьць
