МУДРАСЦЬ. Абозная (аўт.), антычная, бязмежная, векавечная, верная, вечная, высокая, вялікая, жыццёвая, загадкавая, зямная, крылатая, народная, практычная, простая, світальная (аўт.), цудоўная, ясная  бязмоўная, жорсткая, журботная, нудная, суровая, халодная.

Абознай мудрасці тайком паклонімся. Ўсё з намі, з часам Талстой на коніку мышастым, Гамер з арэхавым кійком (А.Пысін). І была заўсёды бязмежная мудрасць нашых жанчын: клапаціцца, каб жыццё не спынялася... (“Беларусь”). Чаму было не паверыць векавечнай мудрасці: сцерпіцца — злюбіцца (І.Мележ). Сама цішыня, як дзіця, Садзіцца пры нас на калені, І мудрасцю вернай жыцця Прасвечваюць нас струмені (К.Камейша). І слоў... гарачае дыханне... Высокай мудрасцю душу кране (А.Звонак). [Бобрык:] — За касільна трымацца вялікай мудрасці не трэба (І.Дуброўскі). Яна ўсміхаецца нейкай сваёй думцы... У ёй загадкавая мудрасць (Л.Арабей). Задуменны я прыйшоў дахаты, Крылатай мудрасцю багаты (Л.Галубовіч). Я прыходжу паслухаць Світальную мудрасць дубровы (П.Макаль). І мудрасць ясная і простая заўсёды — Ў бядзе краіне памагчы... (“Маладосць”). І ўсюды мудрасці бязмоўнай Ляжыць спрадвечная пячаць (Я.Колас). Ах, якая ты жорсткая ўсё-такі, мудрасць людская! (Н.Гілевіч). З журботнай мудрасцю пяці стагоддзяў глядзеў ён [Скарына] на свой горад (У.Арлоў). Такая туга, што не знойдзеш і месца, Ну хоць бы адна да вясёласці кладачка! Нібыта сядзіш адзінокі на месцы І слухаеш нудную мудрасць дакладчыка (П.Панчанка). І баюся студзіць сваёй разважнасцю і мудрасцю халоднай во гэтае свята неслухмяных ліній [малюнкаў], яшчэ не зведзеных ні ў якія параграфы вучоных кніжак (Я.Сіпакоў).

Паведаміць пра недакладнасьць