Пра шчаслівую, вясёлую пару; пра цяжкую, нешчаслівую пару жыцця чалавека, існавання прыроды: агністая, адчайна-юная (аўт.), бесклапотная, бестурботная, высокая (аўт.), грыбная, дарагая, дзівосная, дзіўная, добрая, залатая, звонкапалозная (аўт.), зялёная (аўт.), магутная, незабыўная, непаўторная, новая, пекная, першародная, радасная, светлая, слаўная, смутна-ціхая (аўт.), суцішная (аўт.), увішная, цудоўная, чароўная, шчаслівая, ясная гаратлівая (разм.), глухая, грозная, змрочная, ліхая, навальнічная, ненавісная, нешчаслівая, нялёгкая, суровая, цяжкая.
Нашы бацькі нам падарылі Славу агністай пары (К.Кірэенка). ...З той адчайна-юнае пары ныла ў ім [дзеду] рассечаная памяць (Т.Бондар). Скажы, што незваротна Небяспечна Гарыць касцёр высокае пары (Я.Янішчыц). Грыбная першародная пара, Ускінь жа нада мною свае крылы (А.Грачанікаў). ...Раптам дарагой парою весняй, сябе здзівіўшы сполахам душы, зайшлася, нібы жаваранак, песняй... (Е.Лось). Гэтай дзіўнай парой, Кажуць, з сэрцам чаго не здараецца! (Н.Гілевіч). А ў вясёлы, вечар мая Салавей у гаі свістаў... Ой, пара ты залатая! Хто цябе не *ўспамінаў? (Я.Колас). А то парой звонкапалознай, Не дачакаўшыся гракоў, Пяро я аскаромлю прозай, Як нехта з племя мудракоў (Р.Барадулін). Было лета, самая зялёная пара яго (І.Мележ). Ды хто ж можа не любіць гэтую магутную пару..., калі ўсё жыве і дыхае, трапечацца, спявае... (М.Паслядовіч). Хіба выжывем для Непаўторнае, новае, Залатое пары... (Я.Янішчыц). Уздыхнуўшы, успамянеш: лета — пекная пара (А.Гурло). Праляцела борзда лета, Наша светлая пара (Я.Колас). Тая смутна-ціхая пара, каторую так любіў і каторая стаяла ўваччу... ужо даўно мінулася (М.Гарэцкі). Пара суцішная пакуль, І не сягоння развітанне (А.Пысін). Здарылася так, што ўвішная летняя пара спыніла будаванне (І.Мележ). Перад вачыма — вочы, Паходка ганчара... Далёкі час дзявочы, Шчаслівая пара! (А.Куляшоў). Як добра яснай чэрвеньскай парой Жыць у спакойным свеце (В.Матэвушаў). Адышла ў нябыт з праклёнам гаратлівая пара (А.Александровіч). Родным словам мы грознай парою Гуртавалі рады змагароў... (Н.Гілевіч). Зброя сатыры... добра служыла ў змрочную пару пілсудчыны (Я.Брыль). Магчыма, й ты, як вырасцеш, Радзімай паклікан будзеш у магутны строй, Каб чужаніц ад меж зямлі любімай Адводзіць навальнічнаю парой (К.Кірэенка). Той ненавіснай прыгоннай парою Труцень вяльможны сядзеў у пакоі (У.Дубоўка). Вёска спіць — пара глухая, Позняя часіна. Не спіць толькі маладая У школцы дзяўчына (Я.Колас). Цяжкая пара мінавала... (А.Александровіч). У нас з табою стрэч было нямала У грозны час і радаснай парой (М.Танк).
