Падаюць сняжынкі, дыяменты-росы, Падаюць бялюткі пад маім акном (П.Трус). І вось над хатай, над гуменцам Сняжынкі жвавыя гуляюць, Садок і дворык засцілаюць Бялюткім, чыстым палаценцам (Я.Колас). Было ціха. Бясконца падалі-кружыліся зіхатлівыя сняжынкі, нейкія іскрыстыя, карункавыя (М.Лынькоў). Вецер носіць лёгкія сняжынкі — Гэта восень ходзіць белай павай (А.Звонак). Гваздзічка белая рассыпана вакол — Нібы махрыстыя сняжынкі Ляглі на тонкія націнкі, Прыгнуўшы кволыя раслінкі, Аздобіўшы пясчаны гэты дол (Я.Колас). І вочы нават цешылі гэтыя першыя, нясмелыя сняжынкі (І.Мележ). Ляцелі на ліхтар сняжынкі, нячутныя і ціхія, бы начныя матылькі (М.Стральцоў). З галінак сыпаліся, пабліскваючы на сонцы, сухія падмарожаныя сняжынкі (В.Хомчанка). Ціха ападалі, кружыліся рэдкія сняжынкі (М.Лынькоў). Будзе біцца сонная сняжынка Крыльцамі сляпога матылька (Я.Янішчыц). Павольна падаў снег, кружыліся сумныя сцішаныя сняжынкі, старанна ўсцілаючы зямлю (І.Шамякін). Падаў першы снег, весела мітусіліся ўвішныя сняжынкі... (І.Мележ).
* Мухі-сняжынкі, сняжынкі-пушынкі, сняжыны-вестуны.
Ноч. Нада мной, над табою цярушыцца снег, Лётаюць, кружацца белыя мухі-сняжынкі (А.Звонак). Раптам нейк, Без залётных сняжын-вестуноў, Паваліў, нібы хтось яго [снег] кідаў ахапкамі (Н.Гілевіч). Сняжынкі-пушынкі ляцяць і ляцяць, І роўненька землю ўсю засцілаюць... (“Маладосць”).
