З крынічлівых нетраў пачынае свой шлях Бяроза, — ніжэй возера Медзазол, праз якое яна праходзіць бачным, чыстым струменем (К.Кірэенка). Вада цячэ Струменьчыкам нязвонкім, безупынным... (А.Пысін). Перад намі струмень быстрацечны З матылямі, стваламі бяроз, Нараджэнне чыёсьці і нечы Міг астатні... (А.Пысін). Гаманлівы віхрасты струмень Пагасіла зялёная раска (А.Пысін). [Наста] сунула пад жвавыя струменьчыкі бутэльку (А.Савіцкі). Лагчыну, пасярод якой біўся жывы струменьчык вады, таксама ніхто не касіў (Я.Сіпакоў). І толькі ў самую непагадзь, калі неба дакраналася да вершаліны адзінокай сасны, шаргаталі па шкле акна цяжкія змяістыя струмені (В.Іпатава). Напорыстыя тугія струмені вады спадалі ўніз... пеніліся, пераліваліся (З.Бандарына). Яго пеністыя струмені-фантаны з сіпеннем ударылі ў пясок, у шпалы і змяшаліся з шумам ліўня (М.Лынькоў). Наста... напілася, потым падставіла гарляк [бутэлькі] пад пругкі і моцны струмень (А.Савіцкі). Шумела вада... і светлым струменем спадала долу (П.Броўка). Алесь сядзіць каля става. І думы яго, як бы тоненькія струменьчыкі вады, спадаюць і плывуць далей у агульнай плыні (П.Броўка). Тугія струменьчыкі адзін за адным выбіваліся з нетраў зямлі, кіпелі маленькімі фантанчыкамі, варушачы пясчаны жвір (В.Шымук). На сцежку папаўзлі шыпучыя струменьчыкі снежнай пацярухі (М.Лужанін). Вада падала няспынным гутарлівым струменем, рассыпалася, іскрылася на сонцы (Т.Хадкевіч). Дождж не спыняўся. Ён, здаецца, яшчэ болей узмацніўся, ліў суцэльнымі струменямі (І.Навуменка).
Паведаміць пра недакладнасьць
