ТАПОЛЯ (топаль). Агромністая, вострая, высокая, вялікая, гонкая, гордая, дзівосная, дзіўная, духмяная, задумлівая, залатая, зялёная, крылатая, кучаравая, маладая, мілая, пахучая, прыгожая, пяшчотная, родная, серабрыстая, стогадовая, стройная, стромкая, тоненькая, трапяткая, урачыстая  абвугленая, абляцелая, голая, нямая, разгатая, самотная, скрыпучая, старая, сумная.

Пасярэдзіне паляны дрэмле агромністая таполя (М.Дзелянкоўскі). Вострыя таполі і нізкія разложыстыя каштаны ўпрыгожвалі вуліцу (Т.Хадкевіч). Ноч. Над таполяй гонкай поўня (В.Жуковіч). Тапалянятамі купаляняты Каля таполі гордай узняліся (Р.Барадулін). Зялёныя таполі Сыплюць белы пух на цёмны роў (А.Пысін). Ціха пашумлівала лістамі маладая кучаравая таполя (А.Кулакоўскі). Цвілі дзве тоненькія таполі, ад белага пуху здаваліся дзівоснымі (Я.Колас). І таполі крылатыя — Пасталі ў поўны рост (П.Панчанка). Абсадзіць усе дарогі ў полі І усе пад’езды да сяла, Каб ля кожнай маладой таполі Яблыня ці вішня расцвіла (П.Панчанка). ...Невялічкая Шчара са сваімі шлюзамі ў цені серабрыстых таполяў (У.Караткевіч). Цягнулася ўздоўж ракі самая прыгожая ў горадзе вуліца са старадаўнімі камяніцамі і стогадовымі таполямі (У.Арлоў). Зелянелі стройныя пахучыя таполі (Т.Хадкевіч). На шляху, праз хмызнякі, праз поле, Да лугоў, дзе ўецца рэчкі ніць, Гоніць вецер стромкія таполі, Каб вадой сцюдзёнай напаіць (К.Кірэенка). І вось ізноў таполі трапяткія Па-нада мной рассыпалі свой звон (П.Панчанка). Таполя тры гады нямой, Абвугленай стаяла, Пад шолах ветлівы якой Тварыў і жыў Купала (А.Александровіч). Вось і лес пачарнеў, Набрынялі старыя таполі (С.Грахоўскі). У доме пад разгатаю таполяй Расце на змену самы меншы брат (У.Караткевіч). Нікога ўжо няма ў роднай хаце... І толькі дзве самотныя таполі Мяне страчаюць пад акном (“Маладосць”).

Паведаміць пра недакладнасьць