УБОР (убранне, убранства). Агністы, аснежаны, белы, блакітны, бліскучы, вогненны, вясёлы, дзівосны, дзіўны, жоўты, задумлівы, залаты, залаціста-вогненны, залацісты, зялёны, квяцісты, незвычайны, нязвыклы, просты, просценькі, прыгожы, пуховы, пышны, ружовы, святочны, снежны, сціплы, цудоўны, чароўны, чысты, чысценькі, шыкарны, шыкоўны, ярка-святочны, яркі  абшарпаны, будзённы, жабрачы, злінялы, пажоўклы, пакутны, стары, убогі.

Вось і агністае ўбранне Скідае лес сярод балот (К.Кірэенка). Маўчаць снегавыя шапкі, нахіліліся галіны пад белым уборам (М.Лынькоў). Я вішню ў гонар сяброўства Саджу каля хаты твае. Вясной яна з кветак прыгожых Накіне вясёлы ўбор (П.Панчанка). У нязвыклай цішыні выплыла жанчына ў нейкім дзівосным блакітным уборы (У.Караткевіч). Заснулі дрэвы ў пуховых Аснежаных уборах... (П.Глебка). Цюльпанаў вогненны ўбор Хвалюе душу (“Маладосць”). Можа яшчэ і доўга пратрымаюць бярозкі сваё дзіўнае ўбранства (А.Кулакоўскі). А бярозы, клёны, дзе ні глянеш — Апранулі жоўтае ўбранне (П.Броўка). Сціхае Мая залатая дуброва, Асыпае, Скідае на дол Свой задумлівы ўбор (Н.Гілевіч). Асіна як бы пачынае прымяраць залаціста-вогненны ўбор (І.Навуменка). Выходзіць з хаты юная гуцулка. Як жар гарыць яе квяцісты ўбор (П.Макаль). Аказваецца, сосны і ўзімку мяняюць сваё зялёнае ўбранства (Я.Курто). Выходзіць Домна Іванаўна — маці паэта, вясковая кабета ў простым чысценькім уборы (С.Александровіч). Стаяла ты ў натоўпе ля варот У сваім будзённым, просценькім уборы (А.Пысін). Перад дзецьмі на ўзгорку Ў прыгожым уборы Маці (Е.Лось). Пышны ўбор іх [ліп], лісты пазрываны, Вецер развеяў, разнёс (Я.Колас). І свой чароўны ўбор вясновы Бярозкі белыя адзелі (“Маладосць”). Быў той час, калі краскі паскідалі ўжо ярка-святочныя ўборы (Я.Сіпакоў). У многіх вокнах стракацелі яркім убраннем зялёныя ялінкі (Т.Хадкевіч). Сад глядзіць вінавата і просіць маўкліва: Прабачце за яе [дзяўчыну], і за дождж, І за мой абшарпаны ўбор (П.Панчанка). Васіль стаў перад Аўгіняй, каб паказацца ёй у гэтым шыкарным убранні (Я.Колас). Птушкі ўбор злінялы свой вярнулі... (А.Пысін). [Дуб] усё ніяк не асмельваўся скінуць сваё старое пажоўклае ўбранне (У.Дамашэвіч). [Паляўнічы] пакуце здаўся за грахі: Уздзеў пакутны ўбор жабрачы... Ракой ідзе — не п’е вады, У лесе птушкі — як не бача (Я.Купала). Падрасцеш [сын] — і мусіш ногі, Як кожны мужык, Укруціць ва убор убогі, Убор з ліповых лык (Я.Купала).

Паведаміць пра недакладнасьць