Там радасць мусіць жыць і будзе жыць заўсёды Пад ранкамі, пад вечарамі неба З суніцамі чырвонымі і спелымі; З гарачымі юнацкімі ўспамінамі (А.Куляшоў). Да чужога не звыкліся вочы, Сэрца цепліць гаючы ўспамін. Можа, свет пераменіцца тройчы — Келіх роднага неба адзін! (Я.Янішчыц). А ў сэрцы глыбока, як далёкі ўспамін, пачынала варушыцца тая даўняя, з маленства знаёмая туга (А.Жук). ...Ужо шырыліся, грымелі тугой пяшчотныя, дарагія ўспаміны з таго далёкага, што стала ўжо мінулым (В.Быкаў). Гэтая ціхамірнасць адразу ж выклікала даўні і светлы ўспамін (Я.Сіпакоў). Як убачыць [Ганна] зноў [цэркаўку], той дзіўна чулы ўспамін нібы зноў вяртае чароўнасць маленства (І.Мележ). Сустрэнешся з равеснікам... Успаміны пойдуць, самыя запаветныя і шчырыя (А.Кулакоўскі). Позняй восенню ўспаміны з прыемна-балючых ставалі нясцерпнымі (У.Караткевіч). Успаміны пра далёкае юнацтва: салодкія, прыемна-шчымлівыя, часам горкія (І.Навуменка). І крапіва маладая стракаецца, Быццам пяшчотны, прыемны ўспамін (Р.Барадулін). Я дасюль берагу гэты ліст, як адзін з самых дарагіх успамінаў студэнцкіх год (І.Мележ). Але гэтае няўдалае яднанне з прыродай, мусіць, назаўсёды засталося ў яго нейкім цёплым успамінам... (Я.Сіпакоў). Аб Марыне засталіся адны толькі чыстыя і прыемныя ўспаміны (Я.Колас). Ніна запомніла гэту сустрэчу як шчаслівы ўспамін юнацтва (І.Новікаў). Захапілі яго [Багушэвіча] успаміны, цяжкія, горкія, балючыя... (В.Хомчанка). Родная мова... Нас ёй вучылі... Даўнія, горкія бацькі ўспаміны (Т.Бондар). Кожны працуе... І ў вольныя хвіліны сыходзяцца разам, каб узгадаць пра старое, перажытае. Успаміны кароткія, абрывістыя (М.Лынькоў). Успаміны аб Веры Антонаўне грузам вісяць на ім [Максіму Сцяпанавічу] і некуды цягнуць — учэпістыя, хоць і бяскроўныя (У.Карпаў). Бадай, і не абудзіў бы я сваіх, часам журботных успамінаў, калі б не ўцалелыя на месцы былых сядзіб грушы-дзічкі (В.Жуковіч). Не крыўдуй, край лясны, Я пазбаўлен даверу ўспамінам суровым, Што ад жаху лядовы (Р.Барадулін). Сэрца не будзе поўніцца мляўкімі ўспамінамі дзяцінства (Р.Сабаленка). У гэтай ношы — успамін палынны аб горы, смак якога на губах пячэ дасюль (П.Макаль). Прыкры ўспамін памалу губляў першапачатковую вастрыню (М.Стральцоў). Ад запозненай мары... Мне навек застанецца Сумна-горкі ўспамін (Н.Гілевіч). Ад звонкіх песень, светлых дум, Ад цішыні палеткаў мірных Я зноў, засмучаны, прайду Па сцежцы цяжкіх успамінаў (П.Панчанка). Наплываюць, што хмары, самыя чорныя ўспаміны (І.Шамякін). Збіты з тропу... і новасцю пра вайну, і гэтым шчымлівым успамінам пра Чэсю, Міця ўжо звярнуў назад пад рэчку (В.Адамчык).
Паведаміць пра недакладнасьць
